پستانک ارتودنسی

ساخت پستانک به شکل امروزی به حدود صد سال پیش بر می گردد و برای اولین بار در کشور آمریکا روانه بازار شد و در ابتدا مخالفت هایی با این وسیله شد از جمله اینکه این وسیله به سلامت نوزاد صدمه می زند.

استفاده ی دراز مدت از پستانک باعث بروز مشکلات دندانی می شود. استفاده معمولی از این وسیله در اولین سال های تولد، مشکل جدی برای دندان ها ایجاد نمی کند. اما استفاده از پستانک بعد از سه سالگی می تواند منجر به مشکلات دندانی برای کودک شود و ممکن است باعث جلوزدگی دندانها شود و فک بالا و پایین را ناهمتراز کند.

در حقیقت خوردن شیشه و پستانک و حتی انگشت دست تا سنین 4 تا 5 سالگی تأثیر محسوسی بر کج شدن دندانها نخواهد گذاشت‎ ولی در صورت ادامه بعد از این سنین جهت ترک عادت و عوارض دندانی آن می بایست به متخصص ارتودنسی مراجعه نمود.

پستانک های ارتودنسی در اندازه‌های گوناگون موجود هستند و سر آنها به گونه‌ای است که مکیدن آن باعث آسیب به دندان‌ها و فک کودک‌ نمی‌شود. پستانک‌های ارتودنسی، تاشو و متقارن با توجه به شیوه طبیعی رشد کام، دندان‌ها و لثه ساخته می‌شود. حتی چنانچه در دهان به حالت واژگون قرار گیرند، این ویژگی‌ها را حفظ می‌کنند.

برخی پستانک‌های از سیلیکون تهیه شده‌اند. پستانک‌های سیلیکونی بدون بو و مزه بوده و بادوام‌ تر از پستانک‌های لاتکس هستند. به منظور رعایت بهداشت، همه پستانک‌های با درپوش‌های حفاظت‌کننده ارایه می‌شوند و از آنجا که منفذ دار هستند، قابلیت استریل شدن با بخار را دارند. این پستانک‌ها دارای دسته حلقوی ایمنی و سوراخ‌های هوا در بدنه هستند تا از تحریک پوست حساس کودک جلوگیری كنند.

سرشیشه‌هایی که به شکل سینه مادر هستند، طوری طراحی شده‌اند که زمانی کودک آن را می مکد، احساس می‌کند دارد سینه مادر را می‌مکد و به همین علت تکامل کام و فک کودک روند طبیعی خود را طی می‌کند. وقتی در شیشه کودک، این شکل از سرشیشه را قرار می‌دهید، باید آن را طوری در دهان کودک قرار دهید که سوراخ‌های آن رو به بالا باشد، در نتیجه در هنگام مکیدن، شیر به سقف دهان کودک بپاشد.

 نتیجه اینکه تا جایی که امکان دارد از دادن پستانک به کودکان بپرهیزیم تا از عوارض آن روی فک و دندانهای کودک در بزرگسالی جلوگیری کنیم.